manifesto of antiXmas

Καταδικάζω το ομαδικό ντελίριο των Χριστουγέννων ως ένα αυνανιστικό παραλήρημα οικονομικού χαρακτήρα για τους ακόλουθους λόγους:

Η φύση των Χριστουγέννων: Τα Χριστούγεννα είναι ένα βιτρό από κατάλοιπα τοπικών παραδόσεων το οποίο αποτελείται από την ενοποίηση παγκόσμιων ηθογραφικών στοιχείων σε μια ενιαία θρησκευτική διαστρέβλωση.

Συνιστάται από τα ακόλουθα τέσσερα θεματικά πεδία:

1.Οικονομικό

2.Θρησκευτικό

3.Παράδοση &

4.Παιδιά

Συνεπώς:

Πρόκειται για μια γιορτή αμιγώς οικονομική

Ο θεσμός των Χριστουγέννων αποσκοπεί στην στρατολόγηση οικονομικών μονάδων. Η συμπεριφορά του καταναλωτή διδάσκεται, εφυηώς, από τη νηπιακή ηλικία στοχεύοντας στη διαιώνιση του οικονομικού υποδουλισμού. Μεταξύ άλλων, τα Χριστούγεννα εμπορεύονται την αγάπη, την πίστη, την ελπίδα, την ανθρωπιά. Αναφέρομαι στη ναρκοληψία της χαράς που επιτάσσει ένα εξτρεμιστικό παρωπιδισμό, εν είδη ομαδικής ύπνωσης.

Η δογματική στάση των Χριστουγέννων απέναντι στα συνεχιζόμενα παγκόσμια προβλήματα καταφέρνει να τα αναχαιτίζει, για ορισμένο χρονικό διάστημα, κάτι που στο κάτω-κάτω έρχεται σε βαθιά ρήξη με τη φαινομενική ουσία του εορτασμού των Χριστουγέννων.

Απαντώντας λοιπόν σε αυτούς που προμοτάρουν τα Χριστούγεννα ως μια γιορτή αγνότητας, αγιότητας και αγάπης, ζητώ να γίνει ανακατεύθυνση της δωρο-δοκίας. Γεγονός ότι το σύνολο όλων των σπαταλημένων χρημάτων για την απόδοση δισεκατομμυρίων, σύμφωνα με εμπεριστατωμένες έρευνες, άχρηστων δώρων που τα Χριστούγεννα επιβάλλουν, θα μπορούσαν να λύσουν πρακτικά και υπαρκτά προβλήματα της ανθρωπότητας. Τα ίδια λεφτά μεταφραστούν σε φάρμακα ή τροφή μπορούν να σωθούν ζωές. 'Όμως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, όσο μιλάμε για καταναλωτές υπόδουλους στην εξουσία του χρήματος.

Εν συντομία, τα Χριστούγεννα στοχεύουν στη διαιώνιση ενός υποκινούμενου δεσποτικού συστήματος παραγωγής και κατανάλωσης: αξιών, ιδεολογιών και εμπορευμάτων.

Με ελάχιστα πλέον θρησκευτικό περιεχόμενο..

Τα Χριστούγεννα επιμένουν να επανέρχονται κάθε χρόνο ως ο εορτασμός της γέννησης μιας προσωπικότητας της οποίας η ύπαρξη παραμένει αμφιλεγόμενη τόσο από ιστορικής όσο κι από φιλοσοφικής άποψης. Παρ' ότι ο εορτασμός των Χριστουγέννων αναφέρεται στην γέννηση του Ιησού, η ημερομηνία γέννησης του δεν αναφέρεται πουθενά στα άγια κείμενα.

Επιπλέον, είναι ιστορικά τεκμηριωμένο πως η παράδοση των Χριστουγέννων δεν είναι τίποτα άλλο από χαριτωμένες προσθαφαιρέσεις εορτών και συμβόλων, στη σούπα της παγκοσμιοποίησης ηθών και εθίμων, επάνω στα πανάρχαια παγανιστικά έθιμα του εορτασμού της χειμερινής ισημερίας.

Αυτή η ενσωμάτωση ειδωλολατρικών πρακτικών στην μεγάλη εορτή του χριστιανισμού, αδιαφιλονίκητα ξεσκεπάζει/αποκαλύπτει τις προθέσεις και το δεσποτικό χαρακτήρα των πατέρων του χριστιανισμού.

Μερικές χρήσιμες ιστορικές αναφορές: Για τον εορτασμό του χειμερινού ηλιοστάσιου οι παγανιστές έκοβαν κλωνάρια από αειθαλή δέντρα και διακοσμούσαν τους εσωτερικούς χώρους - έθιμο που απορρέει από την εν δυνάμει σχέση ανθρώπου και φύσης. Από την άλλη, ο Άγιος Βασίλης έγινε από ξωτικό άνθρωπος όταν το 1931 η πολυεθνική εταιρία Coca-Cola τον παρουσίασε με ανθρώπινη μορφή. Μόλις επτά χρόνια αργότερα γεννήθηκε ο διάσημος Ρούντολφ από τη μαμά Montgomery Ward, μια ακόμη διαφημιστή καμπάνια πολυεθνικής εταιρίας.

Συνεπώς, όσον αφορά το υποτιθέμενο περιεχόμενο του εορτασμού των Χριστουγέννων (αγάπη, ελεημοσύνη), παραπέμπω στην παραπάνω οικονομική ανάλυση.

Με παραδόσεις να χωλαίνουν υπό το βάρος του καταναλωτισμού

Συνοψίζω και επαναλαμβάνω, ανασυνθέτοντας τη θέση των χριστουγεννιάτικων μεγασυμβόλων στην παράδοση μας. Ακολουθεί λοιπόν το τρίπτυχο-ραχοκοκαλιά των Χριστουγέννων:

Χριστού-γέννα. Η γέννα του Χριστού. Δεν υπάρχει καμία θρησκευτική, ούτε ιστορική, ούτε επιστημονική αναφορά στην 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα γέννησης του Χριστού. Η επιλογή της ημερομηνίας έγινε κατά τη συγχώνευση ειδωλολατρικών τελετουργικών και Καθολικής πίστης αφού ο Δεκέμβριος είναι ο κατ' εξοχή μήνας εορτασμού του χειμερινού ηλιοστάσιου και ο Χριστός η ραχοκοκαλιά της χριστιανοσύνης.

Άγιος-Βασίλης. Ίσως η πιο κοντά στην παράδοση προσωπικότητα, αλλά... μεταμφιεσμένη. Για τους Έλληνες η ατυχής εξέλιξη του Αγίου Νικολάου, προστάτης του ναυτικού, για τους Γάλλους προστάτης των δικηγόρων... Εν ολίγης, εκεί που κάθε χώρα γιόρταζε, βάση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και παραδόσεων της, το δικό της Άγιο αυτός προάχθηκε στη σούπερ κερδοφόρα μορφή του Άγιου Βασίλη... Τεχνικά, αυτό ορίζεται ως single point of failure η αλλιώς... single point of benefit. Ιστορικά, τη σύγχρονη έκδοση του την οφείλουμε στην διατήρηση της Ολλανδικής παράδοσης του Sint Nikolaas, η αλλιώς Sinterklaas, που επιβράβευε τα 'καλά' παιδιά με γλυκά. Η παράδοση αυτή εμφανίστηκε μαζί με τους αποικιοκράτες της Αμερικής του 17ου αιώνα. Δεν μου κάνει εντύπωση η 'διακριτική' παρουσία της Αμερικής πίσω από τον 'Αι-Βασίλη. Δεδομένου της νίκης της παγκόσμιας αποδοχής του Αϊ-Μπιλλ υπέρ των χιλιάδων τοπικών παραδόσεων και παραλλαγών, είναι προτεινόμενος για τη μασκότ της παγκοσμιοποίησης του αιώνα.

Το δέντρο. Εθιμοτυπικά, το έλατο. Ευχαριστούμε για την ταπεινή συνεισφορά στην παράδοση των Χριστουγέννων μας με το σύμβολο του δέντρου την Βασίλισσα της Βικτοριανής Αγγλίας, Queen Vistoria που προμοτάρισε την εικόνα της οικογένειας της δίπλα σε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Και για να μην έχουμε διενέξεις, φυσικά δε θα παραλείψουμε να ευχαριστήσουμε και τους Γερμανούς που είχαν την αρχική ιδέα να διακοσμούν έλατα στο εσωτερικό των σπιτιών τους από τον 16ο αιώνα. Διπλό μπράβο στους Γερμανούς αφού παίρνοντας το (μη-θρησκευτικό) έθιμο τους μαζί τους στην Πενσυλβάνια, το έλατο κατάφερε να δοξαστεί στη μετέπειτα Αμερικανοποιήση των Χριστουγέννων. 'Όσο για την Ελλάδα με χαρά αποτίναξε το παραδοσιακό έθιμο της ναυτικής μας χώρας το στολισμό καραβιού (εξάλλου το καράβι πάντα συμβόλιζε την απουσία του θαλασσοδαρμένου αρσενικού) και το αντικατέστησε με το πιο Ευρωπαϊκό έθιμο των Βαυαρών, το έλατο. Άξιο απορίας είναι γιατί οι Έλληνες που αρχικώς αντέδρασαν με ενέδρες και πετροπόλεμους εναντίων όσων αποδέχονταν τα Ευρωπαϊκά έθιμα όπως το κλαρίνο - τα νεοκλασικά και το χριστουγεννιάτικο δέντρο - από όλα όσα αφομοίωσαν οι επόμενες γενιές επέζησε μονάχα το τελευταίο... [πόσους έχετε γνωρίσει που να παίζουν ή έστω να ακούν κλαρίνο; Και πόσα νεοκλασικά διατηρήθηκαν π.χ. από την τότε πανέμορφη Κυψέλη;]

Και κληροδοτώντας στα παιδιά την εξαθλίωση της οικονομικής μονάδας που τα προετοιμάζουμε να γίνουν, εκπαιδεύοντας τα παιδιά από νωρίς στην οικονομική εξαθλίωση.

Ο θεσμός των Χριστουγέννων αποσκοπεί στην στρατολόγηση οικονομικών μονάδων. Η συμπεριφορά του καταναλωτή διδάσκεται, εφυηώς, από τη νηπιακή ηλικία στοχεύοντας στη διαιώνιση του οικονομικού υποδουλισμού.

Βλέποντας πλέον τα παιδιά να μεταλλάσσονται σε τζουκ μποξ [ή αλλιώς, στυγνούς 'φραγκοφονιάδες'], 'ρίξε κέρμα και τραγουδάω', υπό τα 'ευγενικά' βλέμματα των μπράβων-γονέων που τα συνοδεύουν για να φροντίσουν την ασφάλεια των ιδιωτικών τζουκ μποξ τους, αφού πλέον τα κάλαντα έχουν εξελιχθεί σε πραγματική προσοδοφόρα επιχείρηση. Μεταξύ άλλων έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα ληστείας, απαγωγής των ‘τζουκ μπόξ’ και ένας ανεξήγητος παλιμπαιδισμός (30-40αριδες που ανταγωνίζονται σκληρά τα παιδιά) τις άγιες αυτές ημέρες των τριπλών καλάντων.

Από την άλλη συμβάλει στην διαιώνιση μιας επικίνδυνης παιδιάστικης ανωριμότητας καθώς, για τους περισσότερους ενήλικες, τα Χριστούγεννα είναι συνδεδεμένα με εικόνες από την παιδική τους ηλικία και μάταια προσπαθούν να αναπαράγουν τις ευχάριστες στιγμές όπως όταν οι καμινάδες “έβρεχαν” δώρα, την κρυφή ικανοποίηση της γελοιοποίησης των μεγάλων καθώς προσπαθούσαν να κρατήσουν τον μύθο του Αϊ Μπιλλ ζωντανό, και πάνω απ' όλα της ειδικής ευφορίας που έφερνε ο καταιγισμός δωρεάν δώρων, τα έξτρα λεφτάκια από τα κάλαντα και οι διακοπές από το σχολείο. Τα Χριστούγεννα είναι συνδεδεμένα με την α π ο λ ά υ σ η. Το χριστουγεννιάτικο πνεύμα των 'αγίων ημερών' που θέλει διάχυτη αγάπη, ελεημοσύνη και χαρά... είναι απλά το αναγκαίο πέπλο για την απρόσκοπτη απόλαυση μας, ένας τυφλός αυτοερωτισμός. Ακριβώς για αυτό τα Χριστούγεννα είναι και ρατσιστικά. Η λύπηση των 'κακόμοιρων' που δεν μπορούν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα (αναρωτηθήκαμε ποτέ αν θέλουν;) και η επιδέξια αφαιρετική οπτική των Χριστουγέννων ως μια κατάσταση γενικής ευδαιμονίας... Τα Χριστούγεννα του 2008 δολοφονήθηκαν εκατοντάδες παιδιά στη Γάζα! Χιλιάδες στην Ρουάντα δεν έχουν να φάνε και να πιούνε νερό τις 'άγιες μέρες'. Boycott X-mas! Αν όχι το θεσμό των Χριστουγέννων, τότε τι; Γιατί αυτή είναι η φλέβα που χτυπά στους ισχυρούς. Αλλά αυτός ο επίκτητος ωχαδερφισμός μας μας οδηγεί στο μονοπάτι της απομόνωσης, μιας η8ελημένης αποτοξίνωσης από τα κακά των άλλων που καταλήγει σε μια γενική απανθρωπιά. (Τα Χριστούγεννα ΠΡΕΠΕΙ να είναι κάθε χρόνο χαρούμενα και καταναλωτικά).

Τέλος, έχουμε Το φαινόμενο Scrooge

Το φαινόμενο Scrooge, κατά τους Χριστουγεννολάγνους, δεν είναι άλλο από το σύνδρομο κακομοιριάς, οξυθυμίας, φιλαργυρίας από το οποίο πάσχουν όσοι δεν υποστηρίζουν ένθερμα τα Χριστούγεννα. Όπως και με το παραμύθι, το ευτυχές τέλος θέλει την επανεγκαθίδρυση των Χριστουγέννων σε περίοπτη θέση στη ζωή του εκάστοτε πρώην κακομοίρη Scrooge. Όμως γιατί άραγε ο Scrooge δε μπορεί να απολαύσει την συντροφικότητα, την γενναιοδωρία και την αγάπη χωρίς να ξοδέψει, χωρίς να ασπαστεί ένα θεσμό και χωρίς να καταφύγει σε αυτό λόγω του τρόμου της επερχόμενης μοναξιάς; Ας με διορθώσει κάποιος αν σφάλλω όταν διερωτώμαι: το κοινωνικό θεσμικό πλαίσιο, ο πολιτισμός και η πνευματικότητα δεν πλαισιώνουν την ανθρωπότητα με σκοπό τον εξανθρωπισμό του ατόμου; Δεν οφείλει το κοινωνικό - πολιτισμικό πλαίσιο να μας νουθετεί με αγάπη και όχι να κάνει χρήση των τρομερών αυτών εργαλείων όπως ο φόβος, η μοναξιά, η τιμωρία;

Η παγίωση του θεσμού των Χριστουγέννων στο διάβα των τελευταίων δύο αιώνων σε τέτοιο βαθμό που θεωρούνται ιερά και δεν επιδέχονται κριτικής, ενώ απολαμβάνουν την φανατική υποστήριξη του λαού στο σημείο ρατσιστικού εμπαιγμού των αντιφρονούντων.

Ακόμα και όσοι συνειδητά θέλουν να απέχουν δέχονται μια άνευ προηγουμένη επίθεση, άμεση η έμμεση. Αφαιρείται το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της ανεξιθρησκίας καθώς η επιδημία των Χριστουγέννων είτε καταφεύγει στη λύπηση όσων δεν ακολουθούν το θεσμό είτε στο χλευασμό της διαφορετικότητας.

ΓΙ'ΑΥΤΟ:

Αντιτίθεμαι στα οπτικά τεχνάσματα που διαστρεβλώνουν την πραγματική εικόνα της πόλης μας. Αδυνατώ να δώσω την συγκατάνευση μου στον πόλεμο με τα χιλιάδες καρφωμένα λαμπάκια και διακοσμητικά δέντρα και εύθυμα μουσικά "εμβατήρια" που προσπαθούν να υπερκαλύψουν την πλεονάζουσα οικονομική ανέχεια των μεγάλων αστικών κέντρων.

Γιατί το ψέμα φέρνει ψέμα.

Αιτιολογώ: Από τη μια γιορτάζουμε τα γενέθλια κάποιου χωρίς τεκμηριωμένη ύπαρξη και από την άλλη στρατολογήθηκε ένα μεταφυσικό ον να μοιράζει δώρα σε αυτούς που τον γιορτάζουν. Το γεγονός ότι αυτό το, εξίσου αμφιλεγόμενο, ον στρατολογεί με τη σειρά του τα πορτοφόλια των γονέων/καταναλωτών δεν εντυπωσιάζει καθόλου αυτόν που έχει μάθει πως στα γενέθλια λαμβάνεις δώρα, δεν κάνεις.

Δηλώνω ενάντια στο θεσμό των Χριστουγέννων γιατί:

• Είμαι ικανός/η να διοχετεύω την αγάπη μου προς το συνάνθρωπο κάθε στιγμή

• Οφείλω και μπορώ να διοχετεύω το ενδιαφέρον μου προς τον παθόντα συνάνθρωπο όχι μόνο όταν δε μπορεί να γεμίσει το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, αλλά κάθε ημέρα του έτους

• Οφείλω και μπορώ να δοκιμάζω την οικογενειακή θαλπωρή και συνάθροιση δίχως την παρεμβολή κοινωνικών και θρησκευτικών θεσμών

• Αντιμετωπίζω τα παιδιά ως ισότιμα άτομα με λιγότερες εμπειρίες και δεν χρησιμοποιώ ψεύδη για να τα διασκεδάσω

• Αναγνωρίζω πως η ζωή έχει ροή και δεν είναι ένα σύνολο από θραυσματικές στιγμές χαράς οι οποίες οφείλουν να συντονίζονται και να συγκεντρώνονται γύρω από, κοινωνικές νόρμες

• Θεωρώ τα δώρα ως αυθόρμητες εκδηλώσεις αγάπης και όχι ως αναγκαία κακά που έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία παράδοσης.